ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ;

Η Θεραπευτική Φωτογραφία αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 από ψυχολόγους με σκοπό να εκπαιδεύσουν θεραπευτές που με συγκεκριμένες και δομημένες τεχνικές θα μπορούν να βοηθήσουν στην προσωπική ανάπτυξη όσων το επιθυμούν.

Η Θεραπευτική φωτογραφία βασίζεται σε πολλά θεωρητικά πλαίσια που υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητά της:

1. Το κοινωνικό-οικολογικό μοντέλο του BronfenBrenner, μια δομημένη προσέγγιση για την διερεύνηση των σχέσεων με τον εαυτό μας,την οικογένεια, το περιβάλλον και την κοινωνία.

2. Την ''Looking-glass self'' θεωρία του Charles Cooley που εξηγεί πως διαμορφώνεται η ταυτότητα μέσω αλλεπιδράσεων και σχολίων από άλλους.

3. Tην Θεωρία του ''Holding Environment'' του Winnicott που περιγράφει την σημασία ενός ασφαλούς και ενσυναισθηματικού χώρου για την εξερεύνηση του εαυτού.

4. Την κοινωνικοψυχολογική θεωρία του George Mead περί '' I and Me'' που διακρίνει τον παρορμητικό εαυτό απο τον κοινωνικα αποδεκτό, τονίζοντας την σημασία της επικοινωνίας στην διαμόρφωση της ταυτότητας.

5. Την Self -Concept ουμανιστική ψυχολογία του Carl Rogers που τονίζει την σημασία της αυτογνωσίας και του σεβασμού στην επίτευξη της αυτοπραγμάτωσης.